Σ'αγαπάω και δεν αλλάζει

Με κοίταξες στα μάτια και μου είπες ότι πρέπει να ετοιμαστώ, μεσημέριασε. Πως πέρασε έτσι η ώρα διάολε, πριν λίγο χτύπησα την πόρτα και σε είδα ξανά μετά από καιρό. Σε βρήκα όπως ακριβώς σε άφησα. Με τα μαλλιά ανακατεμένα, χωρίς ίχνος μακιγιάζ. Πόσο καύλα είναι έτσι τα μαλλιά σου, στο έχω πει πολλές φορές.

Άρχισα να ντύνομαι, ενώ εσύ με κοιτούσες με αυτά τα μάτια που για πάρτη τους, γυρνάω τον κόσμο ανάποδα. Θα είμαι πάντα στην ζωή σου μου είπες, είτε έτσι είτε αλλιώς. Μαλακίες μωρό μου. Πως μπορώ να σκεφτώ ότι μπορεί στην μεριά του κρεβατιού που ξάπλωνα πριν λίγο, να ξαπλώνει κάποιος άλλος; Πως μπορώ να συμβιβαστώ με το ενδεχόμενο να ξενυχτάς με κάποιον άλλον στην άλλη άκρη του τηλεφώνου; Αδύνατον μωρό μου.

Έκλεισα την πόρτα πίσω μου, ανέβηκα τα σκαλιά και έφυγα. Στα πρώτα 30 μέτρα ένιωσα κενός. Μόνος, απελπισμένος. Έτσι νιώθω και τώρα αγάπη μου. Κενός και μόνος. Και τι δεν θα έδινα να ήσουν ξανά στην αγκαλιά μου και να σε χαϊδεύω. Να σε ακούω να μου μιλάς και να με μαγεύεις. Να νιώθω κάθε σπιθαμή από το κορμί σου και κάθε ανάσα σου.

Με όποια ταμπέλα, με όποιο χαρακτηρισμό υπάρχω στην ζωή σου, πάντα θα είσαι ο άνθρωπός μου. Πάντα θα ζηλεύω και θα με νευριάζει όποιος σου μιλάει και σε κοιτάει, και ας μην έχω αυτό το δικαίωμα. Γιατί σ'αγαπάω και αυτό δεν το αλλάζει τίποτα και κανένας.

          ~Γιούβας~

*αφιερωμένο