Ό,τι με γοήτευσε, με απογοήτευσε

Ξέρετε… Θα είμαι ειλικρινής απέναντί σας. Πιστεύω πως, ακόμα και όταν μια σχέση τελειώσει, οι άνθρωποι πρέπει να κρατάνε επαφή.

Δεν πρέπει να χάνονται, όχι όταν έχουν περάσει τόσα πολλά μαζί. Και όπως σας συνιστώ να το κάνετε, έτσι κάνω και εγώ. Ή μάλλον προσπαθώ να το κάνω. Αλλά… δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
Προσωπικά δεν πιστεύω στην φιλία μεταξύ ανδρών ή γυναικών. Ειδικότερα στην εφηβική ηλικία, όπου είμαστε γεμάτοι ορμές, όρεξη, επιθυμία να ερωτευτούμε και οι ορμόνες μας κάνουν πάρτι. Επομένως, μου είναι δύσκολο να διαχειριστώ την φιλική αγάπη που τρέφει για εμένα η γυναίκα που θεωρούσα το άλλο μου μισό. Αλλά έστω… Έστω ότι το καταπίνω και προχωράμε παρακάτω. Νόμιζα ότι μια φιλία, κρατάει στον χρόνο όταν την διακρίνουν στοιχεία όπως το αμοιβαίο ενδιαφέρον, ο αμοιβαίος σεβασμός, η αλληλοστήριξη, η αλληλοβοήθεια και κυρίως η αγάπη που τρέφουν ο ένας για τον άλλον. Και εδώ αγαπητοί μου αναγνώστες ερχόμαστε στο ενδιαφέρον της υπόθεσης.
Στην δική μου την περίπτωση, η φιλία στην οποία εξελίχθηκε ένας έρωτας, κατέληξε να με φθείρει περισσότερο από το οτιδήποτε. Σας είπα πως είμαι αδύναμος χαρακτήρας, και ήταν εξ’ αρχής μια κατάσταση δύσκολα υποφερτή. Και το άλλο μου μισό, αποφάσισε πως θα ήταν καλή ιδέα να μου το κάνει ακόμα πιο δύσκολο…
Δεν γίνεται να θες να είμαστε φίλοι, και να με θυμάσαι μόνο όταν με έχεις ανάγκη. Δεν γίνεται να είμαι κοντά σου στις πιο δύσκολες στιγμές σου, να είμαι το λούτρινο που θα σου κάνει παρηγοριά τις δύσκολες νύχτες και του εξομολογείσαι όλα τα ψυχολογικά σου, δεν γίνεται να είμαι η μόνη σανίδα σωτηρίας που έχεις όταν βουλιάζεις στο βόθρο που έχεις δημιουργήσει και εσύ να είσαι απών όταν σε έχω ανάγκη. Εσύ που είσαι για εμένα; Που ήσουν τα βράδια που σε είχα ανάγκη; Γιατί έχασες το ενδιαφέρον σου για εμένα; Πιθανότατα ο νέος γκόμενος που ζαχαρώνεις να έγινε η καινούρια σου αδυναμία… Τελικά ό,τι με γοήτευσε, με απογοήτευσε.
Αλλά είμαι διπολικός οπότε ξέρεις κάτι; Χαλάλι σου μάτια μου. Χαλάλι οι ώρες που περάσαμε πάνω από τηλέφωνα, τα μηνύματα που ανταλλάξαμε, τα δώρα, οι αγκαλιές, τα φιλιά. Μου αρκούσε που σε έβλεπα να χαμογελάς. Εύχομαι μόνο να είσαι καλά... Αλλά κάνε μου τη χάρη, και κάνε μια ευχή να είμαι καλύτερα… Γιατί όσο περνάει ο καιρός φθείρομαι και φταις εσύ.