''Αν είναι γραφτό,τίποτα δεν σε σώζει''

Χειμώνιασε σιγά σιγά και κλειστήκαμε στα λίγα τετραγωνικά μας και στις αμέτρητες σκέψεις μας. Σε εκείνες που σε κάνουν να μελαγχολήσεις, να αναπολήσεις και να φέρεις στο μυαλό σου λόγια, καταστάσεις, πράξεις. Όλα αυτά που σε πήγαν στον παράδεισο ή στην κόλαση. Ή και στα δύο.
Μια τέτοια νύχτα είναι και η αποψινή. Μια νύχτα όπου ένα ουίσκι, ένα τσιγάρο και ένα παλιό ραδιόφωνο είναι η μόνη παρέα. Όχι επειδή είμαι απομονωμένος. Απλά είναι και αυτές οι νύχτες που δεν θέλεις να έχεις επαφές με τον έξω κόσμο. Θέλεις απλά να βυθιστείς στον σκοτεινό κόσμο του μυαλού σου, να φέρεις κάποιο πρόσωπο στην σκέψη σου και να τα βάλεις με τον εαυτό σου, αδίκως τις περισσότερες φορές.

Βλέπεις, αυτές οι γαμημένες οι αναμνήσεις είναι υπεύθυνες για τα μεθυσμένα βράδια σου. Ένα άρωμα, ένα τραγούδι, ένα μέρος που πήγατε μαζί, είναι το ερέθισμα για να έρθουν πάλι στο μυαλό σου και να σκοτεινιάσει το βλέμμα σου. Και όποιος σου πει ότι δεν επηρεάζεται, είναι μεγάλος ψεύτης, στο υπογράφω εγώ. Πάντα οι αναμνήσεις που θα έχουμε με ανθρώπους που ήταν οι άνθρωποί μας, πάντα αυτές θα μας στοιχειώνουν.

Κάτι τέτοιες νύχτες είναι οι πιο δύσκολες. Είναι αυτές που αναρωτιέσαι αν έκανες εσύ κάτι λάθος ή απλά έφτασε το πλήρωμα του χρόνου. Αν ο άνθρωπος που θεωρούσες κομμάτι του εαυτού σου, δίνεται πλέον σε άλλη αγκαλιά ή αν ξαπλώνει με άλλον στην δική σου μεριά του κρεβατιού.

Τζάμπα τυραννιέσαι φίλε μου. Γιατί ακόμα και να συμβαίνει κάτι από τα παραπάνω, δεν θα κρατήσει για πολύ. Είναι παγκοσμίως γνωστό, πως αν δύο καρδιές αγαπηθούν πολύ και δύο σώματα γίνουν ένα, δεν πάει να κάνει πράξη τον ορισμό της πολυγαμίας, εσύ είσαι το πεπρωμένο της. Άλλωστε, δύο άνθρωποι που είναι φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον, βρίσκουν πάντα τρόπο να είναι μαζί. Και η ζωή είναι απόλυτη σε αυτό.